Saaie brokjes

Emmy kan echt niet weten hoe ik dat ervaar met de maaltijden, dus heb ik gevraagd of ik zelf aan het woord mocht. Dat was oké.

Het was geen beste start in de eerste maanden van mijn leven. Ik had een rare parasiet opgelopen en daardoor had ik het eerste jaar voortdurend maag- en darmproblemen. Met alle gevolgen van dien. Ik was een mager pupje, dat zou je nu niet meer zeggen. Baas en Emmy probeerden diverse soorten voedsel op mij uit, alle met matig resultaat. Uiteindelijk kreeg ik brokjesvoer dat helemaal uit Canada kwam. Ze zijn dan zelf wel vegetariërs, maar ik ben een carnivoor, dus ik krijg vlees. Wel tot brokjes verwerkt, van dieren die een goed leven hebben gehad op een bio-boerderij. Dat hoop ik dan maar. Want ik ben zelf ten slotte ook een dier.

Op den duur kreeg ik genoeg van die brokjes, ze waren zo allemaal hetzelfde. Ze probeerden iets nieuws. Dat leek me eerst wel lekker maar op den duur had ik het daarmee ook wel gezien. Ik richtte me vooral op de snacks die ik twee keer per dag krijg. Een gedroogd runderstaafje bij de koffie in de ochtend en twee hondenkoekjes bij de thee in de middag. Niet dat ik er koffie en thee bij krijg, maar Baas en Emmy wel en die hebben dan hun eigen koekje. Emmy noemt het denk ik daarom ‘koekjestijd’. Ik veer op bij dat woord. Soms wil Emmy het leuker maken en stopt ze allemaal stukjes snack in een zogeheten snuffelmat. Open deur om te zeggen dat ik die dan moet opduiken. Fluitje van een cent, ik ben een hond. Maar wat een omslachtigheid! Af en toe maakt ze het nog erger. Dan komt ze met de Nina Ottoson spelletjes. Dan moet ik aan houten blokjes sjorren en schuiven om aan mijn snackje te komen. Doodmoe ben ik daarna. Misschien is dat de bedoeling.

Maar ja, dat saaie voer hè. Ik at met lange tanden. Ik liet zelfs demonstratief brokjes vallen naast de bak, zonder op te eten. Onbevredigd sjokte ik daarna naar het raam, want na het eten kijk ik altijd een tijdje naar buiten. Op een dag kreeg Emmy een idee. Ze kondigde het al groots aan. Je krijgt nu zoiets lekkers! Toen ik de brokjes in mijn voederbak zag gaan, dacht ik ‘ik word besodemieterd’. Maar daarna ging er iets bij en er werd langdurig geroerd. Ik moet zeggen; heerlijk! Ik herkende het! Kuipjes paté, speciaal voor de hond. Daar kruidt Emmy tegenwoordig mijn eten mee. Dat was precies wat ik miste! Ik kijk nu iedere ochtend en avond erg naar uit. Daarna ben ik voldaan en ga ik naar mijn vaste plek voor het raam. Ik laat een boer en denk ik ‘wat heb ik toch weer lekker gegeten’.