Veertien jaar ervaring hebben we met het zelf telen van groenten, kruiden en vruchten. Het begon met een volkstuin. En nu, een erf, een groot stuk grond bij het huis waarop een moestuin, een kas, een gaard met fruitbomen en bessen. Het kan uiteraard ook op een balkon, zij het kleinschaliger.
Wij telen op de biodynamische (BD) manier. Voedsel op je bord waar de levenskrachten nog doorheen sidderen. Beter kan je het niet hebben.Je moet echter wel leren met tegenslagen om te gaan. Want tuinieren is teleurstellingen verwerken en opnieuw beginnen. Geeft niets, het sterkt de mens.
Binnenshuis of in een kas kweek je uit de zaden gewassen, die knipperend met hun oogjes als groene sprietjes boven de aarde komen. Maar voordat ze goed en wel de weg naar volwassenheid afleggen, komen er allerhande beestjes. Wat hapt er makkelijker weg dan een jong mals blaadje, teer en zonder houtige stukjes?
Slakken worden het meest verafschuwd worden door mensen met tuinen. Ze zijn vaak naakt maar dragen ook wel een huisje. Niet alle slakken zijn fout voor je planten. Dat wist ik eerst ook niet maar ik zocht het een keer op en toen zag ik dat ze allemaal zo hun eigen vreetgewoontes hebben. Sommige slakken knagen juist graag op verrotte planten, echte opruimers dus. Ik zeg knagen, maar wist je dat ze raspen met die slijmerige bekjes van ze? Kijk maar eens naar een aangetast blad. Ik zie het heel goed aan mijn ijskruid (een vergeten groente, aanrader)
Ik weet het, we moeten samenwerken, dier en mens, maar de slak plant zich wel heel snel voort. Hoe de slak om de tuin te leiden? Ik weet nog hoe wij al onze eierschalen niet meer op de composthoop gooiden maar in kleine stukjes hakten om zo een onaangenaam spijkerpaadje aan te leggen. Dat de slak dan zou denken: nou nee, dank je, daar waag ik mij niet aan, dit plantje laat ik maar aan mij voorbijgaan.
Hoe ze het deden weet ik niet, maar blijkbaar was het toch niet zo’n gruwelijke barrière als ik voor me had gezien.
Koperband dan. Was best duur, maar alla, je moet er iets voor over hebben. Ik fabriceerde ringen, bracht het koperband aan en zag vervolgens hoe de slakjes schaterend van plezier over de randen kropen en zich tegoed deden. Sommigen zelfs nadat ze van het bier hadden gesnoept. Wol, koffiedik, er is zoveel. Maar de slak is inventief. De biodynamische manier van bestrijden is slakkengier. Je vangt slakken, werpt ze in een emmer water, laat dat twee weken staan en giet het op de aarde van je groentebedden. Tamelijk macaber. We zullen zien!
