Frisse kijk

In de krant las ik dat de linker- en de rechterhersenhelft de wereld anders zien. Wil je de exacte afstand tot een voorwerp weten, dan roep je het linkerdeel aan. En is het nodig de verhouding tot andere voorwerpen te bepalen dan komt het rechterdeel in actie.
Mijn hersenhelften zijn de weg een beetje kwijt. Daarom leef ik in een wonderlijke wereld. Ik kan alles op twee manieren zien. Zelf noem ik het ‘het vertrouwde beeld’ en ‘het beeld dat ik, qua dimensie, voor het eerst lijk te zien’. Het schakelaartje in mijn hoofd bedient zichzelf. Ik heb er geen zeggenschap over. Wel kan ik de terugklik maken. Dan moet ik aan een situatie denken vanuit een bepaalde richting. Dat is vaak lastig. Waar is de wc ook alweer? vraag ik me dan ineens af. Met afstand heeft het niets te maken. Eerder met richting. Handig is het óók. Het brengt me een frisse kijk op de dingen. Alsof ik alles steeds weer voor het eerst beleef.
Zullen we dit verhaal maar onder ons houden? Voordat je het weet lichten ze je hersenpan, op z’n Frankensteins. Eh….welke toets moet ik ook alweer gebruiken om deze column te verzenden?