‘Water halen is mannenwerk,’ zeg ik tegen Wilke. En die vrouwen dan met die kruiken op hun hoofd? Zoiets denk ik er dan zelf weer achteraan. Maar een kruik is iets anders dan een jerrycan. Jerrycans, dat is mannenwerk. Daar blijf ik bij. Twee keer 15 liter sjouwen, ja daag. Toch doe ik het wel hoor, als hij er niet is. En dan 1 keer 15 liter.
Over het gebruik van water dacht ik vooral na als ik er iets over las. Dat gaat maar door, de hele dag: water uit de kraan, water uit de douchekop, water door de wc-pot.
In het tuinhuis hebben we geen stromend (warm) water. Toen we in de zomer van 2008 deze tuin begonnen en er een tuinhuis op bouwde (bouwpakket), kwam er al snel een keukenblok waar Wilke opgewekt twee jerrycans in het aanrechtkastje plaatste. Trots toonde hij mij hoe hij de situatie uit onze Kip Kompakt caravan had nagebootst: een kraan bedienen met behulp van een pompsysteem. Met dit verschil dat er hier pas water uit de kraan komt als ik op een knop druk die aan de vloer vastzit, onder het aanrecht. Voetbediening. Want ‘Het lukte niet,’ zei Wilke. Toch geniaal dat hij hier op kwam. Ik denk dat ik straks in het appartement nog lang voetbewegingen zal maken als ik water wil tappen en tevergeefs wacht op actie uit de kraan. Dat krijg je er niet zo snel uit. Ik doe het nu al bij anderen.
Dertig liter watervoorraad, waarbij het laatste restje niet omhoog te pompen valt, is verdomd snel op. Het is dan ook een les in zuinig zijn. Als wij al niet duurzaam in gedrag waren, worden we dat nu wel.
Dan is er nog de wilgentenen houder met zes flessen water. Dat is ons drinkwater en water om in te koken. Het vullen van de flessen hoort dus bij het waterverhaal. Terwijl ik dit schrijf kom ik erachter dat er niet zo veel lol in te brengen valt als je schrijft over je dagelijkse waterverbruik. Misschien kan ik deze saaie materie opleuken door het te hebben over water koken. Buiten het thee en koffie zetten met het drinkwater, gaat de fluitketel op de gaspit voordat we de afwas doen. En als we onszelf wassen, beetje koud en warm in de lampetkan (weet iedereen nog wat dat is? Ik heb het zelf niet eens meegemaakt). Ook kook ik water als ik iets ga schoonmaken. De ketel staat hier dus vaak op het vuur.
En het afvoeren? Alles verdwijnt via een buis die leidt naar de grond, in de buurt van de sloot. In huize tuinhuis worden alleen volledig afbreekbare middelen gebruikt. De kikkers varen er wel bij. Volgens mij zijn ze al aan hun derde paar-rondes bezig.
En o ja, nu we het toch over de sloot hebben: de planten in de tuin krijgen slootwater. En we hebben een regenton, dat ook nog.
